పెళ్ళంటే నూరేళ్ళ పంట

 అంశం:పదాల కవిత

(ఆవేదన, స్వయం కృతం, ప్రాణం, శిక్ష, లిపి, విరామం, కాగితాలు)

శీర్షిక: *పెళ్ళంటే నూరేళ్ళ పంట*

*పెళ్ళంటే నూరేళ్ళ పంట*
*పెళ్ళిళ్ళు స్వర్గంలోనే జరుగు తాయి*
అంటారు పెద్దలు
వివాహం చేసుకునే ముందు ఒకరినొకరు
చూసుకోవాలి మాట్లాడు కోవాలి
జాతకాలకే అధిక ప్రాధాన్యత ఇవ్వకుండా
మనస్థత్వాలు భావాలు ఆలోచనలు
కలిసాకనే పెళ్లి చేసుకోవాలి
అటు ఏడు తరాలు ఇటు ఏడు తరాలు చూడాలి
కీడెంచి మేలెంచాలి  ఇక ఆ తరువాత
కష్టమో నష్టమో నూరేళ్ళు కలిసి జీవించాలి!

పెళ్ళైయ్యాక నెలకే అత్త ఆడిబిడ్డలు మరుదులు
కసురు కుంటున్నారనీ భర్త బాదుతున్నాడనీ
*ఆవేదన* చెందుతే ఎలా?

ముందే మంచి చెడులు చూసు కోకుండా
మోహాన్ని ప్రేమ అనుకుని
అందం శాశ్వతమనుకుని
డబ్బే అన్నిటికీ మూలం అనుకుని
ఇప్పుడు బాధపడటం *స్వయంకృతమే* గా!

మోహం కళ్ళకు బైర్లు కమ్మి నప్పుడు
నా దేవుడు నా *ప్రాణం* అనుకుంటూ
జీవితం సర్వస్వం సమర్పించి
*చేతులు కాలాక ఆకులు పట్టుకుంటే*
ప్రయోజనం ఏమిటి?
*శిక్ష* అనుభవించక తప్పదు!

చివరికి మిగిలేది *లిపి* లేని మౌన రోధనే
చేసిన తప్పులను సరి చేసుకోడానికి
ఆలోచించుకోడానికి *విరామం* సహితం
లభించక పోవచ్చు
ఎందుకంటే *కాగితాలు* పట్టుకుని
కోర్టుల చుట్టూ తిరుగుతూ ఉండాలి కదా!