మానవత్వం వెలకట్టలేని సంపద

అంశం: చిత్ర కవిత 

శీర్షిక: *మానవత్వం వెలకట్టలేని సంపద*

సృష్టికి ప్రతి రూపం అమ్మ  అమ్మంటే ఆత్మ నాన్నంటే పరమాత్మ...
సంతానం కొరకు కనబడిన దేవుడిని మొక్కుతూ వైద్యశాలలు తిరిగిన...
జీవన ప్రదాతలు నిస్వార్థ పరులు త్యాగధనులు నిరంతర శ్రమజీవులు...
కన్నబిడ్డలను కంటికి రెప్పలా కాపాడుకునే అంగరక్షకులు...!

నిత్యం శ్రమిస్తూ కష్టపడుతూ తాము తిన్నా తినకున్నా..
డొక్క మాడ్చుకునైనా పిల్లల కడుపు నింపే
త్యాగ మూర్తులు...
సత్ప్రవర్తన నేర్పే సన్మార్గం చూపే మార్గ దర్శకులు..
గొప్ప ప్రయోజకులను చేయాలనే తపన గల ఆదర్శ మూర్తులు...!

వృద్ధాప్యంలో పోషిస్తారో లేదోనన్న ఆలోచనే లేకుండా పిల్లలు ఎక్కడున్నా...
సుఖంగా సంతోషంగా జీవించాలని కోరుకునేవారు అమ్మా నాన్నలు..
నైతిక విలువలు కోల్పోతున్న నేటి కలియుగంలో...
వృద్దాశ్రమాలలో వేస్తున్నా  వీది బిక్షకులుగా దింపుతున్నా...!

మీ సుఖం కోసం మమ్ములను కన్నారనీ...
మీ చాకిరికి డబ్బు ఎంతో చెప్పండి ఇచ్చేస్తామని అంటున్న ...
మాటలు గుండెల్లో గుణపాల్లా దింపుతున్న తరుణంలో...
అలిసి సొలసిపోయి కునుకు తీస్తున్న కన్నతల్లి మర్కటాన్ని...!

పిల్ల కోతి పేళ్ళు చూస్తూ జోకొడుతూ రక్షకుడిగా ఉన్న దృశ్యాన్ని...
చూసి ఆశ్చర్యమేసి మనసు చలించి పోయింది ఆనంద భాష్పాలు రాలాయి...
కనీసం వానరాలలో ఉన్న ప్రేమ దయ కరుణ మానవత్వమూ...
ఈ మనుష్యులలో లేకుండె కదానని గుండె తరుక్కు పోయింది...!

సమాజాన్ని ప్రశ్నిస్తుంది ఆలోచింప చేస్తుంది గొప్ప ఆదర్శంగా నిలిచింది....
ఏమి ఆస్తులు కూడబెట్టాయి వానరాలు తమ పిల్లల కోసం?
ఎన్ని కోట్ల ఆస్తులు పంచి ఇచ్చాయి మర్కటాలు తమ పిల్లల కొరకు?
కాటికి పోయే టప్పుడు ఏమి పట్టుకుని పోతారు ...
బొడ్డు పేగు తెంపుకుని పుట్టిన మానవత్వం లేని కన్నబిడ్డలు...
*ప్రేమ దయ కరుణ మానవత్వమే వెలకట్టలేని సంపదలు*...!