వృద్ధాప్యంలో పిల్లల కాఠిన్యం

*నేటి అంశం* *వృద్దాప్యంలో పిల్లలు కాఠిన్యం 

శీర్షిక: *నోరు మంచిదైతే ఊరు మంచిదే*

సృష్టి కర్త బ్రహ్మ ఉన్నాడో లేదో తెలియదు, కానీ
*తల్లిదండ్రులు సృష్టి కర్తలు ప్రత్యక్ష దైవాలు*
*ఇది జగమెరిగిన సత్యం ఇది జగద్విదితం*

అమ్మ లేనిది కలల నాన్న లేడు 

నాన్న లేనిది ఆత్మీయ అమ్మా లేదు 

అమ్మా నాన్న లేనిది జగతిలో సృష్టియే లేదు 

నవమాసాలు మోసి జనని

అప్పుల కుప్పలు చేసి జనకుడు 

సంతోషాలకు ప్రతీకగా శిశువుకు జన్మ నిస్తారు 

పెంచుతారు పెద్ద చేస్తారు
విద్యాబుద్ధులు నేర్పిస్తారు

వెన్నెలలో చంద్రుడిలా ఎల్లవేళలా 
ప్రేమతో కంటికి రెప్పలా కాపాడుతారు
ఏ బాధలైన కష్టాలైనా గుండెలోనే
దాచుకుంటారు ధైర్యంగా తోడుంటారు!

అమ్మ నవమాసాలు కడుపులో మోస్తే
నాన్న నవ వత్సరాలు బుజాన మోస్తాడు
గొడుగుకు నాన్న పై వస్త్రం అయితే
అమ్మ గొడుగు నిలువెత్తు స్టాండ్ లాంటిది
పిల్లలు చుట్టూ ఉన్న పుల్లల వంటి వారు!

ఎన్నో కుటుంబాల తల్లిదండ్రుల పిల్లల
జీవితాలను పరిశీలిస్తే పరిశోధిస్తే విశ్లేషిస్తే
తల్లి తండ్రులు జన్మనిచ్చింది పెంచింది
పెద్ద చేసింది తమ కొడుకులను బిడ్డలనే కానీ 
కోడళ్ళను అల్లుండ్లను ఎంతమాత్రం కాదు!

పెళ్ళిళ్ళు అయ్యాక కొడుకులు బిడ్డలు
కోడళ్ళు అల్లుండ్ల చేతిలో బంధీలు
పసుపు కుంకుమల క్రింద డబ్బు నగలు
కోడళ్ళు తెచ్చినా పేదలు తేలేక పోయినా
అల్లుండ్లు సంపాదించినా సంపాదించకున్నా

ఉద్యోగాలు చేసినా చేయకపోయినా 
వారు మెట్టినింటి వారే 
అత్తా మామల చేత చెంబెడు నీళ్ళు 

త్రాగింది లేదు పిడికెడు అన్నం తిన్నది లేదు 

ఒళ్ళు రాయించుకున్నదీ లేదు 

ఏ సేవలు పొందనివారే ఏప్రేమలు పొందనివారే
అలాంటి వారిపై అత్తా మామల పెత్తనం
ఎంత వరకు సబబు?

*నోరు మంచిదైతే ఊరు మంచిదే* అన్నట్లు
కాలం మారుతుంది టెక్నాలజీ పెరుగుతుంది

లోకం పోకడలను అర్ధం చేసుకోవాలి వృద్ధులు
మాతృమూర్తులు కాలానుగుణంగా మారాలి
పెళ్ళి రోజు నుండే  *నేను అత్తను*
*నేను మామను* అనే అహాన్ని ప్రక్కన పెట్టాలి
*కోడలును బిడ్డగా , అల్లుడిని కొడుకుగా*
ప్రేమానురాగాలను జాలి దయను పంచిన
వెలుగొందు ఆ కుటుంబాలు ఆచంద్రతారార్కం!

*మొక్కై వంగనిది మానై వంగునా* అన్నట్లు
మొక్కగా ఉన్నపుడు ప్రేమించక దయచూపక
మానైనాక ప్రేమిస్తే అది నటన అవుతుంది
అప్పుడు జీవితాలు నగుబాటు పాలవుతాయి!

కన్న తల్లిదండ్రులు పెంచిన తీరును బట్టి
ఏ కొడుకూ ఏ బిడ్డా తల్లిదండ్రులను కాదనరు
తమతమ భాగ స్వాములకు తగిన గౌరవం

అమ్మా నాన్నలు ఇవ్వాలని కోరుకుంటారు!

వృద్ధ తల్లిదండ్రులు అత్తా మామలు
వయసు పెరిగే కొద్దీ ఊరికి దూరమవుతారు
కాటికి దగ్గరవుతారన్న సత్యం మరువరాదు
ఆస్తులుకాదు దగ్గరకు చేర్చేవి, అనురాగాలు

ఏది పంచుతే అదే లభిస్తుంది!

*నేను*, *నా* అనే భావనలు వదిలి
*మేము* *మనం* అనే భావనలు పెంచుకోవాలి*
అప్పుడే అన్ని కుటుంభాలలో నవ్వుల
పువ్వులు పూస్తాయి పరిమళాలు వెదజల్లుతాయి
నవనవోన్మేషంగా సాగి పోతాయి జీవితాలు!

(తల్లి దండ్రులు అర్ధం చేసుకుని ఒక్కరు మారినా నా జీవితం ధన్యం)